Celtycki Przyjaciel Duszy
"W dniu,
gdy ciężar na twych ramionach staje się nieznośny,
gdy upadasz,
niech glina, tańcząc, da ci równowagę.
gdy ciężar na twych ramionach staje się nieznośny,
gdy upadasz,
niech glina, tańcząc, da ci równowagę.
A kiedy twe oczy zamarzną za szarą szybą,
a upiór tego, co utracone,
zakradnie się do twego wnętrza,
niech stado kolorów:
indygo, czerwień, zieleń i lazurowy błękit
przybędzie, by wzbudzić do życia cudowną łąkę.
a upiór tego, co utracone,
zakradnie się do twego wnętrza,
niech stado kolorów:
indygo, czerwień, zieleń i lazurowy błękit
przybędzie, by wzbudzić do życia cudowną łąkę.
A kiedy porwą się żagle
w łódeczce twych myśli,
a czernią błyśnie plama oceanu,
niechaj ponad głębiną
powstanie ścieżka z promieni Księżyca,
po której bezpiecznie powrócisz do domu.
w łódeczce twych myśli,
a czernią błyśnie plama oceanu,
niechaj ponad głębiną
powstanie ścieżka z promieni Księżyca,
po której bezpiecznie powrócisz do domu.
Niech będzie ci dany pokarm Ziemi,
Niech będzie ci dana czystość światła,
Niech będzie ci dana płynność oceanu,
Niech będzie ci dana opieka przodków.
Niech będzie ci dana czystość światła,
Niech będzie ci dana płynność oceanu,
Niech będzie ci dana opieka przodków.
A lekki powiew
Z tych słów pełnych miłości, które cię otaczają,
niechaj utka niewidzialną opończę,
by osłaniała twe życie. "
John o'Donohue, tłum. J.Przybył
Z tych słów pełnych miłości, które cię otaczają,
niechaj utka niewidzialną opończę,
by osłaniała twe życie. "
John o'Donohue, tłum. J.Przybył
Powstaję
Przez moc niebios
Światło Księżyca
Blask ognia
Prędkość wichru
Głębię morza
Niewzruszoność Ziemi
Twardość skały
Przez moc niebios
Światło Księżyca
Blask ognia
Prędkość wichru
Głębię morza
Niewzruszoność Ziemi
Twardość skały
tłum. z gaelickiego K.Meyer
"... w świecie Celtów źródła były miejscami świętymi. Postrzegano je jako przejścia pomiędzy głębszym, ciemnym, nieznanym podziemnym światem a zewnętrznym królestwem światła i formy. W starożytności ziemie Irlandii uważano za ciało bogini. Studnie i źródła otaczano
czcią jako specjalne szczeliny, którymi wypływała boskość. Manannan mac Lir powiedział: Nie posiądzie wiedzy ten, kto nie pije ze źródła."
John o'Donohue
czcią jako specjalne szczeliny, którymi wypływała boskość. Manannan mac Lir powiedział: Nie posiądzie wiedzy ten, kto nie pije ze źródła."
John o'Donohue
"Ja swą mszę odprawiam
Na liściu łopianu
Niech inni słuchają
Beczenia kapłanów
Na liściu łopianu
Niech inni słuchają
Beczenia kapłanów
Wolę czekać w górach
Wilczego skamlania
Niźli teologów
Uczonych gadania
Refektarz, godzinki
I ceremonije...
Wilczego skamlania
Niźli teologów
Uczonych gadania
Refektarz, godzinki
I ceremonije...
Wolę szczerą wodę
Gdy ją garścią piję"
Gdy ją garścią piję"
tłum. z gaelickiego Ernest Bryll
"Cisza krajobrazu skrywa nieogarnioną obecność. Miejsce nie jest po prostu
jakimś konkretnym "gdzieś". Jest wielką, głęboką indywidualnością. Fakturę jego powierzchni - trawy i kamieni - błogosławią deszcz, wiatr i światło. W absolutnym skupieniu pejzaż odprawia liturgię pór roku, oddając się bez reszty namiętności bogini. Kształt krajobrazu jest pradawną i milczącą formą świadomości. Góry są wielkimi "kontemplatykami". Rzeki i strumienie także coś wyrażają; są łzami radości i rozpaczy Ziemi. Ziemia ma duszę."
John o'Donohue
jakimś konkretnym "gdzieś". Jest wielką, głęboką indywidualnością. Fakturę jego powierzchni - trawy i kamieni - błogosławią deszcz, wiatr i światło. W absolutnym skupieniu pejzaż odprawia liturgię pór roku, oddając się bez reszty namiętności bogini. Kształt krajobrazu jest pradawną i milczącą formą świadomości. Góry są wielkimi "kontemplatykami". Rzeki i strumienie także coś wyrażają; są łzami radości i rozpaczy Ziemi. Ziemia ma duszę."
John o'Donohue
"Daruję ci pustkę,
Daruję ci pełnię,
rozwijaj je ostrożnie -
są równie kruche -
a kiedy będziesz mi dziękowała,
udam, że nie zauważam w twym głosie wahania,
gdy mówisz, że właśnie to chciałaś dostać.
Połóż je na nocnym stoliku.
Kiedy obudzisz się rankiem,
Okaże się, że przez drzwi snu przeszły
do twojej głowy.
Dokądkolwiek pójdziesz,
one pójdą z tobą i
gdziekolwiek będziesz,
będziesz się uśmiechać
Myśląc o pełni,
do której niczego nie potrafisz dodać, i pustce,
którą możesz zapełnić."
Norman MacCaig
Daruję ci pełnię,
rozwijaj je ostrożnie -
są równie kruche -
a kiedy będziesz mi dziękowała,
udam, że nie zauważam w twym głosie wahania,
gdy mówisz, że właśnie to chciałaś dostać.
Połóż je na nocnym stoliku.
Kiedy obudzisz się rankiem,
Okaże się, że przez drzwi snu przeszły
do twojej głowy.
Dokądkolwiek pójdziesz,
one pójdą z tobą i
gdziekolwiek będziesz,
będziesz się uśmiechać
Myśląc o pełni,
do której niczego nie potrafisz dodać, i pustce,
którą możesz zapełnić."
Norman MacCaig
"Obyś rozpoznał w swoim życiu obecność, potęgę
i światło twojej duszy.
Obyś uświadomił sobie, że nigdy nie jesteś sam,
że twoja dusza poprzez swą jasność i przynależność
łączy cię blisko z rytmem Wszechświata.
Obyś żywił szacunek dla własnej tożsamości i odmienności.
Obyś zrozumiał, że kształt twojej duszy jest niepowtarzalny,
że masz tu do wypełnienia szczególne przeznaczenie,
że za fasadą twojego życia dzieje się coś pięknego, dobrego
i wiecznego.
Obyś nauczył się postrzegać siebie samego z takim samym zachwytem,
dumą i oczekiwaniem, z jakim w każdej chwili twojego życia patrzy
na ciebie Bóg."
John o'Donohue
i światło twojej duszy.
Obyś uświadomił sobie, że nigdy nie jesteś sam,
że twoja dusza poprzez swą jasność i przynależność
łączy cię blisko z rytmem Wszechświata.
Obyś żywił szacunek dla własnej tożsamości i odmienności.
Obyś zrozumiał, że kształt twojej duszy jest niepowtarzalny,
że masz tu do wypełnienia szczególne przeznaczenie,
że za fasadą twojego życia dzieje się coś pięknego, dobrego
i wiecznego.
Obyś nauczył się postrzegać siebie samego z takim samym zachwytem,
dumą i oczekiwaniem, z jakim w każdej chwili twojego życia patrzy
na ciebie Bóg."
John o'Donohue